Pianino

drewno (mahoń), brąz, mosiądz, kość, drewno hebanowe, stal, filc;
wys. 130 cm, szer. 152 cm, głęb. 70,5 cm.
Polska, Warszawa, przed 1910
Instrument klawiszowy, młoteczkowy, ze strunami ustawionymi pionowo, w prostopadłościennej obudowie drewnianej z okleiną mahoniową. Front - z klawiaturą okrytą klapą zaobloną na krawędzi - wsparty na dwu esowatych nogach typu
monopodium, z okuciami z brązu: na stopkach łapy zwierzęce, w zwieńczeniu głowy uskrzydlonych gryfów. Na tylnej ściance nad parą pedałów - ażurowa nakładka z postacią kobiecą na rydwanie zaprzężonym w parę rumaków; wyżej - gałązki kwiatowe przewiązane wstęgą. Klawisze oklejane kościanymi płytkami. Po wewnętrznej stronie klapy - odkładana półeczka na nuty; pod nią ozdobny napis: „Barszczewski”; wyżej oraz na listwie pod klawiaturą - ażurowa ozdoba z motywem lir i ulistnionych gałązek. Ścianka nad klawiaturą oflankowana na narożach toczonymi kolumienkami; takie same tralkowe kolumienki dzielą ściankę na trzy płyciny ujęte profilowanym obramieniem; w środkowej - aplikacja z motywem harfy, trąbki i przewiązanych wstęgą pęków traw i gałązek kwiatowych;
w kwaterach bocznych - dwuświecowe kinkiety o ruchomych, esowatych ramionach, zdobnych stylizowanymi kwiatkami. Na wierzchu skrzyni pokrywa na zawiasach osłaniająca mechanizm. Wewnątrz widoczny wypukły medalion ze znakiem firmy -literami wiązanymi „BB”.
Firmę założyli w Warszawie pod koniec XIX w. wspólnicy - T. Barszczewski i F. Burago (stąd logo z podwójnym „B”). Skład instrumentów mieścił się przy ul. Koszykowej 38. W 1910 fabryka zmieniła właściciela; został nim H. Lindner.