olej, płótno; 170 x 208 cm;
sygn. p. d.: TRACEWSKI;
sygn., dat. i opisany na odwrocie: TRACEWSKI '87 / „DEDAL” / 175 X 210;
na krośnie malarskim napis: W. TRACEWSKI.
Obraz eksponowany na wystawie „Co słychać”, Dawne Zakłady Norblina - Oddział Muzeum Techniki, Warszawa, 1987;
Obraz reprodukowany: red. M. Sitkowska, Co słychać. Sztuka najnowsza, Warszawa, Wydawnictwo Andrzej Bonarski, 1989, s. 167, il barwna LXVII.
Malarstwo Wojciecha Tracewskiego wpisuje się w nurt Nowej Ekspresji zapoczątkowany w latach 80 XX w., którego to apogeum przypada na lata 1986-1987. Twórcy, skupieni w tych kręgach artystycznych zostali odizolowani od oficjalnego obiegu sztuki na początku ze względu na stan wojenny - czas trudnych warunków społeczno-politycznokulturowych.
Mimo to w 1987 roku, w przestrzeni dawnych zakładów Norblina, z inicjatywy Andrzeja Bonarskiego, odbyła się najważniejsza wystawa, skupiająca i prezentująca aktualne tendencje w sztuce najnowszej. W prezentacji „Co Słychać” poza Wojciechem Tracewski i Zbigniewem Maciejem Dowgiałło m. in. brali udział tacy artyści jak: Mirosław Bałka, Grzegorz Klaman, Zbigniew Libera, Jerzy Truszkowski, Włodzimierz Pawlak, Jarosław Modzelewski, Ryszard Woźniak, Ryszard Grzyb, Marek Sobczyk, Leon Tarasewicz, Szymon Urbański. Nakładem wydawnictwa Andrzej Bonarski w 1989 roku została wydana książka „Co Słycha. Sztuka najnowsza”. To poszerzony katalog redagowany przez Marylę Sitkowską. Sam Tracewski zrezygnował z czynnego uprawiania malarstwa by powrócić przy okazji wystawy East Beast Polska Nowa Ekspresja od lat 80. XX wieku prezentując serię 11 płócien.
