Dżambia - nóż wschodni, w ozdobnej, ceremonialnej pochwie

stal, drewno, kość, blacha miedziana, srebrzona, srebro; dł. głowni 36,5 cm, dł. całk. 63,5 cm, w pochwie 66,5 cm.
Afryka Północna (region Maghrebu); Maroko?; XIX/XX w.
Głownia stalowa, szeroka, płaska, zakrzywiona; na brzegach z dwóch stron po dwa poprzeczne karby. Rękojeść drewniana, lekko spłaszczona; w miejscu chwytu - na przewężeniu - szeroki pierścień z blachy, z kawałkami gładzonej kości w okienkach - „lustrach”. Jelec i głowica rękojeści dekorowane okuciami z grawerowanej w motywy geometryczne blachy. Nasada głowni - z dwóch cylindrycznych, połączonych elementów, z grawerunkiem roślinno-geometrycznym. Pochwa również z 2 wydłużonych, walcowatych, połączonych części, zwężających się i silnie, łukowato wygiętych, zakończona kościaną, rowkowaną gałką. Wykonana z drewna w okładzinie z grawerowanej, srebrzonej blachy, ozdobiona dodatkowo obustronnie okienkami wyłożonymi kością. Po bokach u nasady pochwy - para ruchomych antabek do troczenia (jedna niekompletna).
Broń rozpowszechniona w krajach arabskich, Turcji i Persji, używana nie tylko do walki, ale też do obrzędów ceremonialnych lub jako ceniony prezent zaślubinowy.