Myśliwska strzelba kołowa - tzw. ptaszniczka - cieszynka („tschinke”, „tesching”), z dołączoną korbą

lufa stalowa, 8-granna, gwintowana, u wylotu nieznacznie rozszerzona; w pobliżu wylotu - muszka; na grzbiecie lufy bliżej części dennej - celownik rurkowy, w formie stalowej beczułki; łoże orzechowe, długie, z kolbą w kształcie „sarniej nóżki”, z łukowym przewężeniem w miejscu chwytu i skośną stopą pokrytą rogową płytką i zakończoną rogową gałeczką do oparcia strzelby; po wewnętrznej stronie kolby schowek na kule, zamykany wysuwanym szyberkiem; kolba i łoże dekorowane na całej powierzchni inkrustacjami z kości, rytowanymi w geometryczne wzory i zapuszczanymi czarną pastą; do inkrustacji użyte również płytki z macicy perłowej z motywem rozet i esownic; zamek kołowy (zwany powszechnie choć nieprawidłowo kurlandzkim, od nazwiska rusznikarza cieszyńskiego - Georga Kurlanda) - stalowy; niektóre elementy mosiężne; całość, wraz z płytą zamka, pokryta grawerunkiem floralnym; podobnie zdobiona korba do naciągania sprężyny zamka, z toczonym, drewnianym uchwytem w kształcie gałki; pod kolbą spust osłonięty wydatnym, kutym kabłąkiem stalowym, z trzema wrębami na palce; na spodzie łoża - częściowo pogrążony - stalowy wycior, podtrzymywany trzema ażurowymi, mosiężnymi bączkami;
stal, drewno orzechowe, mosiądz, róg, kość, macica perłowa; dł. lufy 99,4 cm, dł. całkowita 129,4 cm.
Cieszyn, XVII w.
Strzelby stosowane do polowania na siedzące ptactwo i drobną zwierzynę, wytwarzane od XVI wieku, aż po wiek XVIII przez cieszyńskich rusznikarzy i szyftarzy (specjalistów od budowy i ozdabiania łóż broni palnej)- zyskały popularność w całej Europie dzięki swej poręczności, zaletom technicznym, a przede wszystkim z uwagi na wyjątkowe walory artystyczne, wyszukane wzory i motywy inkrustacji i intarsji - z kości, rogu, macicy perłowej, mosiądzu i srebra, a także barwnych gatunków drewna.