Matka Boska Niepokalanie Poczęta

przedstawienie Matki Boskiej w konwencji Niepokalanego Poczęcia (Immaculata), w sukni i płaszczu zarzuconym połą na kolano i przerzuconym przez ramię, z rękami (pierwotnie) złożonymi w modlitwie, stojącą na oplecionym przez węża globie i półksiężycu (brak rąk, obluzowane ramiona półksiężyca, pęknięcia drewnianego korpusu rzeźby);
nieokreślone drewno polichromowane (polichromia wtórna), kość słoniowa, wys. 51 cm.
Europa Zachodnia (Francja ?), 2. poł. XVII w.

Do wyjątkowej rzadkości w nowożytnej rzeźbie sakralnej należy łączne użycie techniki snycerki i rzeźby w kości słoniowej, z której wykonano twarz i ręce figurki, a także ramiona półksiężyca. Do barwy kości słoniowej nawiązywała zapewne pierwotna, niezachowana polichromia, być może z udziałem złoceń. Rzeźba potraktowana jest blokowo z próbą ożywienia powierzchni przez równoległe fałdowanie tkaniny płaszcza. Zastosowanie kości słoniowej, a także drewna innego
niż lipina, wskazuje na Europę Zachodnią, być może na prowincjonalny ośrodek francuski.[JS]