Nieokreślona personifikacja

drewno lipowe, gruntowane (pierwotnie bielone ?), wys. 99 cm. Krąg oddziaływania Johanna Georga Plerscha (Warszawa ?, Puławy ?, Warmia ?), po 1750. Wysokiej klasy, wykonana w drewnie rokokowa figura młodej kobiety przedstawia niezidentyfikowaną personifikację. Odziana w długą suknię z gładkim gorsetem obszytym lamówką z ornamentem rocaille, w przełożonym przez biodra płaszczu, z diademem na głowie o wymyślnie upiętej fryzurze z pojedynczym cienkim warkoczem, przysiadła niedbale, jakby kokieteryjnie, ze złożonymi ukośnie w bok nogami, zwracając głowę w lewo ku górze, tam też kierując wzrok. Wyraz zachwytu podkreśla półotwarcie ust. Prawą ręką personifikacja przytrzymuje rozłożoną, opartą o biodro księgę, w lewej - o utrąconym przedramieniu - trzymała niezachowany atrybut (być może pióro). Dzieło stanowi niezwykle interesujący przykład oddziaływania konkretnego, znanego zespołu rzeźby warszawskiej z okresu rokoka, mianowicie nagrobka Jana Tarły w kościele pijarów (później jezuitów) z ok. 1750 r., dłuta Johanna Georga Plerscha. Wykonany w marmurze monument warszawski, składał się m. in. z trzech figur kobiecych personifikujących Polskę, Sławę i Historię, niezwykle bliskich omawianej tu rzeźbie - w układzie, typie kompozycyjnym, drapowaniu i szczegółach szat (np. podwinięte, bujne rękawy), szczegółach ornamentalnych, takich ozdoby gorsetu czy diademu, w typie fryzury. Przedstawiana tu personifikacja została wykonana w drewnie, ale ewidentnie nawiązuje do powyższych, co więcej, także umieszczona była w jakimś nagrobku (w XIX-XX w. rozebranym bądź uszczuplonym o rzeźby), zapewne pozawarszawskim. Wskazywałby na to świecki charakter i ikonografia figury, a także głębokie wycięcie w odwrociu rzeźby, o sześciennym kształcie, pozwalające na jej osadzenie na fragmencie attyki - elementu typowego właśnie dla dzieł sztuki sepulralnej XVIII w., znacznie mniej zaś dla ołtarzy tego czasu. Jednocześnie trudno wskazać w sposób jednoznaczny na warsztat, w jakim figura powstała. Na pewno nie była to pracownia samego Plerscha, zupełnie inny jest np. typ fizjonomiczny niż w analogicznych dziełach tego ostatniego, nic nie wskazuje także w sposób konkretny na którykolwiek z innych, licznych w tym czasie warszatów warszawskich okresu rokoka. Można mówić raczej dość ogólnie o szerokim kręgu oddziaływania stołecznego środowiska rzeźbiarskiego, przede wszystkim Plerscha.