Chrystus Ukrzyżowany

drewno lipowe, polichromowane (polichromia wtórna); wys. 71 cm.
Polska, 2. poł. XVII w.

Pochodzący z 2. poł. XVII w. krucyfiks lokuje się w tradycji polskiej snycerki XVI-XVII w. - manierystycznobarokowej, jeszcze o gotyckich reminiscencjach. Widoczna archaizacja przejawia się w znacznym wychudzeniu sylwetki, skrzyżowaniu stop, a zwłaszcza w typie głowy o owalnym kształcie z silnie wysklepionym czołem. Typowa dla epoki jest ekspozycja żył i ścięgien
przydająca - mimo płytkiego reliefu - efektu dolorystycznego, jak rownież typ perizonium, ściśle przyległego do bioder, o ostro ciętych, łamiących się i krzyżujących fałdach.