Stolik barokowy

z prostokątnym marmurowym blatem, wspartym na czterech bogato rzeźbionych esownicach zakończonych orlimi głowami, a u dołu stylizowanym kopytkiem, spiętych u góry pod blatem falistym oskrzynieniem z puttami podtrzymującymi koronę, między którymi festony z kwiatów podwieszone na kokardzie. Niektóre z płaskorzeźbionych dekoracji podmalowane złotem. Blat profilowany na obrzeżu, obwiedziony ćwierćwałkiem.

Konstrukcja - dębina; 75,4 x 101 x 62 cm; blat marmurowy - 94,5 x 63,2 cm. Europa Zachodnia, Holandia lub północne Niemcy?; 2 poł. XIX w.

Forma i dekoracja stolika oparta na XVII-wiecznych wzorach holenderskich, które rozprzestrzeniły się na terenie Niemiec. Sposób opracowania powierzchni wskazujący na średnie umiejętności snycerskie wykonującego. W oskrzynienie włączony starszy element z puttami, pochodzący z końca XVIII w., być może z podobnego stolika lub innego fragmentu mebla.