Madonna z Dzieciątkiem

drewno lipowe, pierwotnie polichromowane; wys. 87 cm; Niemcy Połnocne?, Prusy, Gdańsk?, 2. poł. XVII w. "Rzeźba [...] przedstawia stojącą w kontrapoście postać Madonny z siedzącym Dzieciątkiem trzymanym na prawej ręce. [...] W wyciągniętej lewej ręce Maria trzymała pierwotnie berło. Dzieciątko przedstawione jako nagie, ze skrzyżowanymi nóżkami, o krótkich, nieznacznie kręconych, prawą rączkę (ułamana w partii przedramienia) wznosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma na kuli świata pierwotnie zakończonej krzyżem (obecnie ułamanym). Głęboki otwór na głowie Madonny może świadczyć o wtórnym mocowaniu na niej korony [...]. Figura jest drążona od tyłu, nie była zatem wolnostojąca, co może świadczyć o jej związku z ołtarzem, bądę niszą. Figura, niewątpliwie dojrzałobarokowa, pochodzi z 2. połowy XVII w. i wykazuje cechy formalne łaczace ją z barokową rzeębą niderlandzką. W kształtowaniu formy widać wpływ takich czołowych rzeębiarzy flamandzkich jak Artus Quellinus st. (1609- 1668) czy Lucas Faydherbe (1617-1697) [...]. Klasa rzeęby, jej stosunkowo dobry stan zachowania i rzadkość występowania na polskim rynku antykwarycznym niewątpliwie stanowią o wysokiej ocenie dzieła." (cytaty z ekspertyzy dr. Jakuba Sito).