Stolik pomocniczy w stylu

angielskich mebli klasycystycznych okragły, z odkładanym do pionu blatem, wsparty na toczonym, spiralnym trzonie, rozwidlonym w trójnóg, płaskorzeebiony. Blat zatężony od spodu dwiema listwami, z tzw. klatką, umożliwiającą obracanie go wokoł własnej osi. Nogi esowate, zakończone kulą w szponach. Konstrukcja - mahoń; 74,5 x śr. 100,2 cm, po odłożeniu blatu do pionu wys. 128,3 cm; Polska, Warszawa (?), XIX / XX w. Mebel w typie sprzętów wykonywanych w 3 ćw. XVIII w. w Anglii, wykorzystywanych do podawania herbaty i deserów. Z charakterystycznym dla tych stolików blatem o falistym zarysie, ujętym galeryjką zwanym "pie crust". Mechanizm pozwalający odłożyć blat do pionu, pozwalał, nie wykorzystywany stolik odstawić pod ścianę, tak aby nie przeszkadzał. Blaty tych stolików wyklejano wzorzystymi fornirami lub dekorowano w inny sposób (malowano) tak, że po odłożeniu blatu mogły spełniac funkcje dekoracyjne, jak obrazy, a także być wykorzystywane do zasłonięcia otworu nieużywanego kominka. Mechanizm pozwalający obracać blatem, umożliwiał np. wszystkim siedzącym wokoł stołu swobodnie korzystać z ustawionych na nim deserów, czajnika z herbatą i itp. Na pocz. XX w. meble te stały się w Europie znowu popularne i były naśladowane przez wiele warszawskich zakładow stolarskich.