Stolik neorokokowy

o falistych i profilowanych na obrzeżach elementach szkieletu, ze zbliżonym do kwadratu blatem, wsparty na czterech kabriolowych nogach, spiętych krzyżową łaczyna, z kwiatonem po środku. Na blacie rytowana dekoracja, tworząca pole o falistych zarysach z wplecionymi weń ceownicami. Konstrukcja - dębina, sosna; fornir - orzech; 73,6 x 81 x 81 cm; Europa Środkowa, Polska (?), 4 ćw. XIX w. Stolik ten powstał najprawdopodobniej na terenie objętym wpływem stolarstwa warszawskiego w 2 poł. XIX w. Posiada on charakterystyczną dla tego regionu fantazyjną formę i dekorację rokokową o subtelnych proporcjach, delikatnych przekrojach elementów konstrukcyjnych ozdobionych subtelnymi rzeźbionymi motywami roślinnymi na dobrym poziomie snycerskim. Podobne meble w tym samym okresie powstawały także na terenie Czech (Praga).