Ikona w formie krzyża - Jezus Chrystus Ukrzyżowany

mosiądz, emalia wielobarwna; 38 x 19,5 cm.
Rosja, XIX w.
Na odwrocie na całej powierzchni dekoracja kwiatowo-roślinna.
Jest to krzyż o trzech belkach, zwany „raspiatje”, stanowiący tło dla mniejszego, nałożonego nań właściwego krucyfiksu.
Duży krzyż wraz z przedstawieniem słońca i księżyca na końcach poziomej drugiej belki i murami Jerozolimy na belce dolnej ma symbolizować wszechświat. Nad górną belką widnieje Mandylion, poniżej którego dwaj aniołowie z osłoniętymi dłońmi, w głębokim pokłonie (proskynesis) adorują Chrystusa. Pod górną belką, zwaną „titłem”, dużego krzyża zaczyna się mniejszy krucyfiks. Ukrzyżowany Chrystus jest na nim przedstawiony jako stojący na belce subpedaneum Bóg-Człowiek z rozwartymi w linii prostej ramionami.
Pod krzyżem Chrystusa widnieje czaszka Adama, symbolizująca zwycięstwo nad śmiercią. Wszystkie elementy dodatkowo objaśniają umieszczone na krzyżu napisy.
Tego typu krzyże służyły w kościele prawosławnym do błogosławieństwa wiernych przez kapłana. W górnej części, nad „titłem”, znajdowało się przedstawienie postaci błogosławiącego Boga Ojca oraz Ducha Świętego pod postacią gołębicy.
Ikonografia tego krzyża jest identyczna z przedstawieniem Ukrzyżowania w niektórych ikonach. Być może krucyfiks ten był kiedyś częścią takiej ikony.