Krucyfiks

kość słoniowa, krzyż z drewna malowanego na czarno; wys. 48 cm (figurka 23 cm). Europa, 2. poł. XIX w. Wysokiej klasy przedmiot dziewiętnastowiecznej iworystyki stanowi dość rzadki na rynku polskim przykład historyzującego krucyfiksu z kości słoniowej znakomicie naśladującego dzieło epoki dawnej. Autor nawiazał w nim do tradycji XVII-wiecznych (głownie z połowy i końca stulecia) rzeźb w kości słoniowej, zwłaszcza z terenu Flandrii, Niemiec i Francji. śklektyczne traktowanie owych tradycji oraz widoczne elementy akademizmu i pewnego sentymentalizmu nie pozostawiają wątpliwości co do czasu powstania dzieła. Na uwagę zasługuje perfekcyjne panowanie nad tworzywem: detaliczne, a zarazem niezwykle plastyczne opracowanie szczegołow szaty, sznura, włosow i korony cierniowej przy dość gładko, elegancko potraktowanej anatomii, w zasadzie bez widocznych śladów cierpień. Krucyfiks, tzn. figurka wraz z imitującym drewno hebanowe krzyżem, stanowią estetyczną całośc, co stanowi pewną rzadkość bowiem najczęściej ramiona krzyża (narażone najbardziej na zniszczenie) były dorabiane później. Uznanie budzi doskonały stan zachowania dzieła.