Kompozycja nr 91, 1989

olej, płótno; 151 x 85 cm;
sygn. dat. i opisany na odwrocie: APOLONIUSZ / WĘGŁOWSKI / 1989 / KOMPOZYCJA 91.

Apoloniusz Węgłowski w latach 1977-1982 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Stefana Gierowskiego.
Obecnie profesor zwyczajny macierzystej uczelni prowadzący Pracownię Malarstwa i Rysunku. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. Nagrody Talens’a w 2001 roku (malarstwo) oraz Grand Prix V Triennale Rysunku Współczesnego w Lubaczowie w 2002 roku. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Centrum Sztuki Studio w Warszawie, Galeria 72 w Chełmie, Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, Muzeum Śląskim w Katowicach, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu.
O swoich inspiracjach mówi: „Głównym powodem i inspiracją mojej twórczości jest geometria - w szerokim rozumieniu tego słowa. Platon mówił: „Bóg jest geometrią”. Człowiek jest częścią natury, i ja z niej czerpię w swojej przestrzeni malarskiej”. „ […] Wydarzenia, których nauka nie jest w stanie opisać, pobudzają naszą wyobraźnię i intuicję, rozbudzają wiarę i marzenia - otwierają racje artystyczne. Cieszy każdy skrawek powstającej tajemnicy, której nie można nazwać i opisać, która po prostu stała się skonkretyzowanym w fakcie dążeniem.
Gdy mówimy: „światło inicjuje procesy życiowe” albo: „życie związane jest z energią promienistą obszaru widma widzialnego”, to natychmiast w tej olbrzymiej skali wydarzeń znajdujemy obecność i miejsce dla myśli malarskiej, podatnej na oddziaływanie takich pojęć, gdyż w ostatecznym rozrachunku światło jest tajemnicą działania obrazów i ich życia.
Takie przecież dość szczodre i beztroskie wkładanie pojęć z różnych dziedzin do jednego tygla pobudza wyobraźnię, intryguje, budzi wątpliwości, ale też nadaje kierunek dążeniu i koncentruje uwagę na tych prostych faktach optycznych, które także dają się pogrążyć w metafizycznych tęsknotach”.
Stefan Gierowski
(źródło: )