w formie drewnianego, otwieranego walca, oklejonego aksamitem w kolorze bordo aplikowanym dekoracjami z blachy srebrzonej - wokół brzegów bordiura z repusowanych wici kwiatowych, w narożach kwiatony, centralnie Tablice Dekalogu zwieńczone koroną, pod nimi feston kwiatowy. W szczycie dwa bolce do osadzania rimonim lub korony. W pojemniku spisany ręcznie na pergaminie zwój z tekstem Tory;
drewno, aksamit, blacha srebrzona; wys. 45,5 cm, średnica 29 cm.
Europa Płd lub Zach.(krąg Żydów Sefradyjskich), k. XVIII w.; zwój - XX w.
Wystawianie Tory w dekoracyjnej kasecie jest charakterystyczne dla obrządku sefardyjskiego. Żydzi aszkenazyjscy nakładali na zwój ozdobną tkaninę zwaną meil.
Para rimonim na kolistych, zwężających się trzonach, o stożkowatych, profilowanych korpusach dekorowanych repusowanym, stylizowanym ornamentem roślinnym oraz parą lwów podtrzymujących tablice dekalogu, zwieńczone ażurową gwiazdą Dawida, z zawieszonymi w dwóch kondygnacjach blaszkami imitującymi dzwonki;
srebro próby 800; wys. 30 cm.
Europa Płd., warsztat prowincjonalny, XX w.
Korona na Torę pięciopłatkowa z otokiem dekorowanym reliefowymi kwiatami i liśćmi akantu; pałąki obwiedzione perełkowaniem zdobione motywami półplastycznych kwiatów i liści; korona nakryta szpulową podstawą z grawerowanym napisem hebrajskim, z odchodzącymi od niej ramionami z plastycznymi ptakami trzymającymi w dzióbkach dzwonki; na podstawie umieszczona mała korona z gładkimi pałąkami; niektóre elementy nieoryginalne;
srebro, plater; wys. 35,5 cm, średn. 22,5 cm
Polska, k. XIX, korona wieńcząca XX w.
