Szabla francuska, oficera Marynarki Wojennej (oficerów i wykładowców Ak. Marynarki Wojennej i oficerów piechoty morskiej)

stal, brąz i mosiądz złocony, skóra; dł. głowni 70 cm, dł. całk. 83,2 cm.
Francja, szabla regulaminowa, po 1900.
Głownia stalowa, z centralnie ciągnionym zbroczem i przygrzbietową bruzdeczką. Jelec tarczowo-kabłąkowy, z brązu złoconego; tylne ramię zakończone głową delfina; tarczka koszowa, ażurowa, z motywem kotwicy i winorośli przeplecionej liną okrętową. Lina owija również kabłąk. Rękojeść ebonitowa, z karbami; głowica z brązu, owalna, z długim warkoczem. Pochwa pokryta czarną skórą, z trzema złoconymi okuciami: szyjka z zaczepem - grzybkiem w formie muszli, z nałożoną kotwicą admiralicji z koliczkiem; okucie środkowe - ryfka gładka, z brajcarkiem; trzewik gładki zakończony ozdobną ostrogą.
Lit.: "Les sabres portes L’armee française", ss. 294, 295.