Komoda w stylu klasycyzującym

o prostych bokach i froncie, trzyszufladowa, wsparta na czterech konsolowych nóżkach, fornirowana, intarsjowana we wzory geometryczne i figuralne. Blat ujęty ćwierćwałkiem, z licznymi wstęgami na obrzeżu, muszlami w narożach i falistą rezerwą pośrodku. W rezerwie na polu w szachownicę tańcząca para w strojach dworskich. Lica szuflad i boki z obramieniem ujęte podwójnymi wstęgami, wypełnione wzorzystym fornirem. Frontowe naroża i przestrzenie między szufladami wypełnione listwą z dwoma półwałkami. Korpus u dołu ujęty profilowaną listwą. Plecy deskowe, przykładane, wpuszczane we wręg. Konstrukcja, forniry i intarsje kołkowane. Zamki stalowe przykładano-wpuszczane, jednoryglowe. Szyldy zamków i uchwyty z blachy mosiężnej o falistych zarysach. Komoda wykonana została w Europie Środkowej ok. 3. ćw. XVIII wieku. Jej prosta i zgeometryzowana forma jest właściwa stolarstwu klasycystycznemu, jednocześnie w dekoracji odnaleźć można zarówno elementy klasycystyczne (proste pola ujęte wstęgami), jak również rokokowe (falista forma rezerwy na blacie, tańczący w strojach dworskich). Na terenie Europy Środkowej obserwujemy długotrwałe występowanie niektórych elementów stylowych, stąd też stosowanie form barokowych w klasycyzmie czy dekoracji rokokowych, jak w omawianej komodzie, w meblach klasycystycznych jest uznawane za naturalne. Mebel wykonany został z wykorzystaniem typowych dla naszego regionu materiałów, takich jak dąb, sosna i orzech. Komoda ma ciekawą, zwartą formę, wyższą i węższą w stosunku do sobie współczesnych. Dekoracje intarsjowane wykonane są poprawnie. Front i boki dekorowane są wzorzystą okleiną orzechową. Mebel wykonany jest w sposób rzemieślniczy, ze śladami obróbki narzędzi stolarskich. Zachował się w dobrym stanie, przeszedł niewielką konserwację. Korpus wewnątrz spięto tzw. Zamkami konserwatorskimi. Blat jest po przeszlifowaniu, które usunęło w części dekorację grawerowaną na intarsjowanych postaciach.