Bez tytułu, 1984

olej, płótno; 79 x 43,5 cm.

Jerzy Tchórzewski to malarz urodzony 24 kwietnia 1928 r. w Siedlcach.
Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, pod kierunkiem
Zbigniewa Pronaszki. W okresie studiów został członkiem i współzałożycielem Grupy Krakowskiej II. Artysta pod koniec lat 60. zobrazował własną
formę ożywionej, cierpiącej materii. W pełnych dramatyzmu kompozycjach
pojawiły się odniesienia do wojny, którą pamiętał z młodości, a także trwoga
przed jakimś bliżej nieokreślonym kataklizmem. To częste motywy dla
pokolenia doświadczonego wojną. Jednak w tym przypadku upływ lat nie
łagodził traumy. Przeciwnie, wydawało się, że z czasem nierozliczone
i niewyjaśnione cierpienia nasilają się. Aby wyrazić te strachy, demony
i poczucie rozpadu materii, Tchórzewski stworzył własny język
plastyczny. Wyrażał on emocjonalne napięcie, jednak przedstawione
w sposób efektowny i bogaty. To właśnie ta dekoracyjność przysłania
odbiorcom tragiczne treści zawarte w tej sztuce. Jego charakterystyczny styl
doskonale określiła Monika Małkowska: „Ręka, styl czy - jak kiedyś mówiono
- pazur artysty zawsze pozostają rozpoznawalne. (...) w jego obrazach
odnajduję nieustającą potrzebę krzesania twórczego ognia - z nicości, którą
dla malarza jest czyste białe płótno, czekające na pierwsze uderzenia pędzla.
Na iskrę, która je rozpali”.