Szabla francuska oficera szwoleżerów, mod. AN-IX, w pochwie

stal, brąz, drewno, skóra, mosiądz; dł. głowni 82 cm, krzywizna 4,8 cm; dł. całk. 86,5 cm;
dł. w pochwie 100 cm. Francja, pocz. XIX w.
Szabla oficerska szwoleżerów gwardii Napoleona Bonaparte, w tym Polaków służących pod rozkazami cesarza.
Głownia stalowa, z obustronnie ciągnionym, szerokim zbroczem. Grzbiet szeroki, przy nasadzie bity znak w formie kłosa zbóż. Na obu płazach powierzchnia w 1/3 od nasady szmelcowana, z rytą, częściowo złoconą dekoracją z motywem panopliów i laurowych gałązek. Jelec z brązu, krzyżowo-kabłąkowy z dwoma obłękami (łącznie 3 kabłąki) profilowanymi na krawędziach. Tylne ramię jelca wygięte ku dołowi, z wolutową łezką. Trzon rękojeści drewniany, z 18 karbami, pokryty brązową (przetartą) skórą, w oplocie z drutu mosiężnego (na przemian gładkiego i skręcanego warkoczowo). Głowica z owalnym kapturkiem o długim, sięgającym jelca warkoczu. Pochwa stalowa, z mosiężną szyjką i dwiema mosiężnymi ryfkami w formie szerokich, lekko wybrzuszonych opasek o półwałkowych profilach na krawędziach, z kolistymi brajcarkami w beczułkowatych obejmach. Ostroga pochwy stalowa. Szabla w dobrym stanie, z prywatnej kolekcji, bez konserwacji.
Lit.: Jean Lhoste, Patrick Resek, Les sabres portes par l’armée françaises, Paryż, 1 wyd. 2001.