Sekretarzyk wraz krzesłem

w stylu neorokokowym; o falistych, profilowanych elementach szkieletu, dekorowanych liśćmi i rocailles'ami. Sekretarzyk w formie zbliżonego do prostokąta stolika, z blatem o falistym zarysie, z szufladką w oskrzynieniu i wysuwanym pulpitem pod blatem, z umieszczoną po prawej stronie blatu szafką oraz zamontowaną na jej lewym boku półeczka. Wsparty na kabriolowych nogach, spiętych krzyżowym wiązaniem. Szafka zwieńczona kasetonowym daszkiem, z ażurowym zwieńczeniem od frontu, wsparta z przodu na dwóch giętych nóżkach. Skrzydło drzwi szafki malowane, ze sceną pasterską. Tylne obrzeże blatu z falistą galeryjką. Krzesło delikatne, z ażurowym falistym oparciem, wyściełanym siedzeniem falistym na bokach i od frontu, wsparte na czterech kabriolowych nóżkach. Oparcie balonowe u góry, przewężone po środku i tamże spięte giętą łaczyna, zwieńczone ażurowym rocaillem. Materiał - orzech, czeczota jaworowa; sekretarzyk - 139,5 x 107 x 65 cm; krzesło - 91,7 x 46 x 39,5 cm Europa Środkowa, Polska?, 1 ćw. XX w. Meble wykonane na fali powrotu do wzorów rokokowych. Umiejętnie naśladujące kształty i dekoracje mebli z ok. 1730-50, wykonane zostały jednakże w sposób seryjny. W Polsce i Czechach działało wiele pracowni stolarskich trudniących się od ok. 1875 do końca lat 30. XX wieku wykonywaniem tego typu snycersko opracowanych mebli. W zależności od umiejętności zatrudnionych snycerzy, meble te bywały jedynie wyrobami seryjnymi, a czasem dziełami sztuki.