Bechter - zbroja rycerska

stal; dł. 89 cm; szer. w pasie 40 cm; szer. w ramionach: 52 cm.
Azja Centralna, Rosja?, XVII w.
Pancerz wykonany z prostokątnych, wąskich płytek połączonych ze sobą żelaznymi kółkami, ułożonych w pionowe rzędy - 6 z przodu i pięć z tyłu; rękawy, fartuch i kołnierz wykonane z plecionki kolczej. Ułożenie płytek świadczy o czasie powstania pancerza w XVII w.
Klasyczny bechter był kaftanem bez rękawów, nakładanym na kolczugę. Jego nazwa wskazuje na pochodzenie - tatarskie, mongolskie. Noszona była w krajach Wschodu - Persji, Turcji, Indiach, ale też w Polsce i na Węgrzech oraz na Rusi. Zachowały się w kremlowskiej zbrojowni znakomite egzemplarze wykonane dla carów. Ten typ zbroi był bardzo kosztowny i stać na nią było jedynie naprawdę możnych panów.
W Polsce - jak wynika ze źródeł historycznych - noszona była przez dowódców jazdy.
(Por.: Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski jun. - „Słownik uzbrojenia historycznego”, Warszawa 1998, s. 120-121).