Dzieciątko Jezus - Emanuel

drewno, polichromia; korona - srebro pr. 800; wys. samej figury: 32 cm.
Europa Środkowa, Czechy? Niemcy?; XVIII/XIX w. (korona - k. XIX w.).
Figurka Dzieciątka Jezus nagiego, w koronie na kędzierzawej główce. Ręce rozłożone - prawa w geście błogosławieństwa, w lewej zapewne znajdowało się jabłko królewskie. Stan zachowania: ubytki fragmentów palców lewej nogi.
Tego typu rzeźby pojawiły się w kulcie katolickim mniej więcej na przełomie XV i XVI w. Były emanacją idei Odkupienia: Chrystus pojawił się jako Syn Człowieczy, aby zbawić świat. Jego godność królewską podkreślały przydane mu insygnia - korona i jabłko, które symbolizuje zarazem glob ziemski. Figurki takie przybierano w bogate sukienki z kosztownych, haftowanych złotem tkanin, wymieniane stosownie do okoliczności i obowiązującej liturgii.
Do najsłynniejszych rzeźb tego typu należy figurka Jezulatka - Praskiego Dzieciątka Jezus z kościoła NMP Zwycięskiej na Malej Stranie, a także Santo Bambino z bazyliki Santa Maria in Aracoeli w Rzymie.