Głowa Laokona

biały marmur; wys. 47 cm, szer. 31 cm, głęb. 32 cm.
Włochy, XIX/XX w.
Głowa mężczyzny o kędzierzawych włosach i zaroście, przechylona w prawo i nieco do tyłu, z wykrzywioną bólem i przerażeniem twarzą. Podstawa w formie marmurowego, słabo ociosanego klocka.
Jest to kopia fragmentu słynnej rzeźby hellenistycznej - tzw. „Grupy Laokoona” (obecnie w zbiorach Watykanu). Laokoon jest centralną postacią tej grupy rzeźbiarskiej; towarzyszą mu z dwu stron jego synowie - w beznadziejnej walce z nasłanymi przez bogów dwoma potwornymi wężami morskimi. Autorstwo rzeźby przypisywane jest Agesandrosowi z Rodos i jego synom - Polidorosowi i Atenadorosowi; powstała ok. 150 r. p.n.e. W czasach nowożytnych (1506 r.) odnaleziono ją w Rzymie na terenie term Tytusa.