Łóżko empirowe

mahoń, ozdobione rzeźbionymi i malowanymi na złoto łabędziami i rozetami; 110 x 202 x 95 cm;
Polska, ok. 1810.
Łóżko pojedyncze, wolnostojące, z prostokątną ramą i równymi sobie wysokością przyczółkami, o lekko esowatej formie, zakończonymi u góry rzeźbionymi i malowanymi na złoto łabędzimi szyjami i głowami, dodatkowo na bokach przyczółków innymi płaskorzeźbionymi i malowanymi na złoto aplikami: liśćmi, rozetami, ujętymi półwałkami na obrzeżach. Obecnie wyściełane poduszkami na leżysku, przyczółkach i jednym z dłuższych boków. Między przyczółkami umocowane relingi utrzymujące poduchy obecnego oparcia.
Łóżko empirowe obecnie użytkowane jako leżanka. Forma o klasycystycznym rodowodzie z wywiniętymi na zewnątrz przyczółkami równej wysokości i empirowymi bogatymi złoconymi dekoracjami. W XX wieku użytkowanie łóżek jako kanapy było częstą praktyką.