Wazonik opalizujący, złoty

szkło dmuchane, iryzujące, barwione techniką „favrile”, trawione; wys. 29,3 cm, średnica podstawy i wylewu 7 cm.
USA, Corona, Long Island, Queens, New York, TIFFANY GLASS AND DECORATING COMPANY (zał. 1892 - od 1900 The Tiffany Studios), 1900-1904
Podstawa kolista, z wgłębieniem; w otoku trawiony napis: „1824 Louis C. Tiffany Inc. Favrile” [poprzedzająca sygnaturę liczba to numer modelu]. Korpus owoidalny, ze złocisto-żółtawą, opalizującą, pulsującą światłem powierzchnią, uzyskaną przez łączenie płynnego szkła
z tlenkami metali. Wokół wylewu delikatne zdobienie z motywem wici winnej latorośli. Syn Charlesa Lewisa Tiffany’ego (1812-1902) - założyciela słynnej amerykańskiej firmy jubilerskiej, uzdolniony malarz Louis Comfort Tiffany - wybrał własną drogę artystyczną
poświęcając się twórczości w dziedzinie rzemiosła związanego z produkcją szkieł - witraży, lamp i wazonów. W 1894 opracował, a w 1896 opatentował metodę produkcji szkieł opalizujących nazwanych „favrile”. W katalogu swoich prac prezentowanych w czasie Światowej Wystawy w Paryżu, 1900, pisał: „Jeśli chce się otrzymać metaliczny lub iryzujący połysk - gorący jeszcze wyrób poddaje się działaniu pary metali […], a następnie nakłada się nań cienkie, delikatne warstwy rozpraszające światło […]”.
(Cyt. za: Krzysztof Kornacki, Szkło. Katalog zbiorów secesji Muzeum Mazowieckiego w Płocku, 1978, s. 9.).