Ikona - Matka Boska Fiodorowska - Kostromska, w srebrnym okładzie

tempera na desce z dwiema szpongami;
ślady owadów; srebro częściowo złocone, pr. 84, trybowane i kameryzowane (steatyt? kryształ górski? szkło zielone), emalia;
64 x 47,5 x 5 cm.
Rosja, XVII w. (obraz); poł. XVIII w. - Moskwa (okład).

Wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem typu „Umilenije” (Eleusa): Dzieciątko trzymane przez Marię z lewej strony, z policzkiem przytulonym do twarzy Matki. Jest to - obok Hodegetrii - Matki Boskiej tronującej - jeden z najważniejszych typów ikonograficznych, mający swoje korzenie w sztuce
Bizancjum. Okład repusowany w srebrnej blasze; szaty Marii i Jezusa miękko drapowane, z delikatnym, floralno-geometrycznym grawerunkiem. Nimby gładkie, maforion Marii zdobny na krawędzi wokół twarzy pasem ornamentu kwiatowego; nad czołem - rozeta z osadzonym pośrodku steatytem (?),
otoczonym zielonymi szkiełkami. Tło okładu wypełnione trybowanymi, stylizowanymi gałązkami zwijającymi się w woluty; bordiura z ulistnioną wicią i motywem rocaille’ów. W górnych narożach wprawione kryształy górskie (?), w dolnych - stylizacje floralne z palmetą, wypełnione emalią na filigranie
- w kolorze niebieskim, czerwonym, granatowym, zielonym, różowym i białym. W dolnej partii - na wydzielonym, prostokątnym polu - grawerowany cyrylicą tekst z historią cudownego obrazu, przywiezionego w XIII w. do Kostromy przez kniazia Wasyla Rurykowicza (brata Aleksandra Newskiego).
Ikona ta przechowywana jest nadal w Kostromie, w Monasterze Ipatijewskim, a jej kopie otaczane są głębokim kultem do naszych czasów.
Powyżej napisu oraz na górnej listwie blachy okładu - cechy probiercze z godłem Moskwy - św. Jerzym na koniu i datą: „1750” oraz cechy imienne, złotnicze: „I.?” (Iwan Szagin); odczyt drugiej cechy (‘B.I”?; „I.B.”?; „I.C.”?) jest niepewny i dopuszcza kilka interpretacji.
W załączeniu zezwolenie na wywóz ikony z terenu Federacji Rosyjskiej, wydane w Moskwie 24 IV 2007 oraz dokument (4 karty) pisany ręcznie cyrylicą, atramentem, na papierze z filigranem (z godłem Rosji i datą 1862), opatrzony drukowanymi pieczęciami opłaty skarbowej i dwiema pieczęciami
tuszowymi Sądu Powiatu Słuckiego w guberni mińskiej. Dokument wydany 19 grudnia 1867 poświadcza, że obraz Matki Bożej Fiodorowskiej stanowił własność rodziny szlacheckiej Troickich od poł. XVII w. i jest częścią spadku odziedziczonego przez Ignatija Porfirowicza Troickiego po jego ojcu Porfirym
Iwanowiczu Troickim.