Z cyklu: I don't want to go to sleep

fotografia barwna, dibond;
148 x 121 cm (w świetle oprawy).

Ukończył fotografię na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie pracuje jako asystent w 4 pracowni fotografii. Absolwent Interdyscyplinarnych Studiów
Doktorancki na Wydziale Komunikacji Multimedialnej na UAP. Laureat nagrody głównej na Bienale Sztuki Młodych Rybie Oko 6 w 2011 roku.
Wybrane wystawi indywidualne: Jaskinia, Lokal_30, Warszawa 2017; Pathosformeln, Galeria Piekary, Poznań, 2016; Rozpoznanie, Poznańska Galeria Nowa, 2015; Wilczyca Kapitolińska, Poznańska Galeria Nowa, 2014; Zapis, Poznańska Galeria Nowa, 2013; Transference, The Format Contemporary Culture Gallery, Mediolan, 2013; Ustało Wszystko, Galeria Pięto Wyżej , Centrum Kultury Katowice, 2012 (autorski projekt realizowany wspólnie z siostrą Małgorzatą Widomską).
Wybrane wystawy zbiorowe: Katedra, Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, 2015; Showroom, Poznańska Galeria Nowa, 2015; 6 X 3 = 25, Galeria Piekary, Poznań, 2014; Pierwsze Spotkanie Fotografii. Pochwała różnorodności, Galeria Manhattan, Łódź, 16.12.2014; Obrazy, które trwają w czasie, Kolektyw 1a, Poznań, 2014; Jak Grzyby…, Galeria Fabryka Sztuki, Łódź, 2014; The Grass Grows, Riehenstrasse 71, Bazylea, Szwajcaria, 2014; Płynność Obrazu, Galeria FF, Łódź, 2014; Tak między nami, to te fi lmy o ważnych sprawach są, Kolektyw 1a, Poznań, 2014; Rybie Oko 7, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk, 2013; Reflexive Relations, 22.OFF Festival Bratislava, Pisztory Palace, Słowacja, 2013.
(źródło: fotografia.uap.edu.pl)

"Termin Pathosformeln został utworzony przez Aby Warburga na potrzebę rodzącej się dziedziny badań nad kulturą. Przywołany w osobistym kontekście rodzinnej wystawy jest pewnego rodzaju zaobserwowaniem i fascynacją przystawalności mikro i makro procesów kształtowania się sztuki. Pojawiające się w historii formy wsteczne pozwalają zaobserwować charakterystyczne napięcia powtórzeń, artystycznych gestów będących paratańcem. Paweł Mościcki charakteryzuje Pathosformel jako formę ekspresji plastycznej umiejscowioną w ciele, dla której redukcja do treści nie jest możliwa ze względu na przemieszanie tego, co aktualne z minionym. Swoim istnieniem jednak mogą sprowokować powrót doświadczenia. W głębokiej rzeczywistości są to obrazy symboliczne, które odwołując się do pamięci emocjonalnej muszą pozostać przednarracyjne i jako takie przedrefleksyjne. "Warburg pojmował obrazy, jako nadzwyczaj czułe sejsmografy wyczuwające odległe wstrząsy lub traktował je niczym nekromantów, którzy w stanie pełnej świadomości mówią o nachodzących ich duchach" - słowa Agambena świetnie definiują działanie artysty (cyt. za Paweł Mościcki Sejsmografy przewrotu, Konteksty)."
Małgorzata Widomska
(materiały prasowe towarzyszące wystawie: Michał Bugalski, Małgorzata Widomska. Pathosformeln, Poznań 2016 r.)