Ołtarzyk domowy, neogotycki

granit szary, polerowany; brąz złocony i patynowany, blacha mosiężna, skóra;
szkło, malowidło farbami emaliowymi; wys. 25 cm, szer. 18 cm, głęb. 11,7 cm.
Włochy? Francja?; 3 tercja XIX w.
Podstawa na planie półkola, z uskokiem, z szarego, polerowanego kamienia. Front architektoniczny, predella ołtarza ozdobiona nakładkami ażurowymi: pośrodku w rombie - krzyż maltański z promieniami, z lewej drzewo życia, liście i kłosy, z prawej - krzew winorośli. W nastawie ołtarza - wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem (typ Eleusa) malowany na półprzeźroczystej tafelce szklanej z szeroko fazowanymi krawędziami, oflankowany parą półkolumienek o bazach i kapitelach z moletowanego brązu. Wokół obrazu - szeroka ramka z moletą w drobną kratkę. Po bokach - skrzydła ołtarza w formie nisz konsolowych, zamkniętych łukiem typu flamboyant, z figurkami świętego Ignacego i św. Antoniego z Dzieciątkiem. Całość zamknięta łukiem z witrażem z kolorowego szkła, z nałożonym ażurem o motywach maswerkowych; na dolnej krawędzi półplastyczne figurki: Gołębica i para uskrzydlonych główek anielskich. Z tyłu półbębnowa obudowa z blachy mosiężnej, z szerokim taśmowym uchwytem oklejonym skórą; u dołu zamykane skobelkiem drzwiczki, za którymi tuleja na świecę podświetlającą obraz Matki Boskiej.