Karabin wojskowy, kawaleryjski, skałkowy, kal. 17,5 mm

stal, drewno orzechowe; dł. lufy 75,5 cm, z wąsem 81 cm, dł. całk. 111,5 cm.
Europa Środkowa, 1 ćw. XIX w.
Lufa stalowa, okrągła, w partii dennej 8-granna, z licznymi znakami i numerami: „JD” pod koroną, „H” pod koroną; „178”; „93” (ten numer powtórzony na boku łoża).Łoże krótkie, orzechowe, podbarwiane, połączone z lufą stalowym bączkiem; szyjka przewężona; stopka z okuciem stalowym, z nr „573” na krótkim warkoczu. Zamek stalowy, skałkowy; stalowa osłona spustu zespolona z antabką do taśmy nośnej. Na lewym boku pętlica stalowa, mocowana dwiema śrubami - uchwyt do troczenia broni w czasie jazdy konnej. Stempel stalowy, z beczułkowatym młotkiem. Karabin posiada cechy francuskiego karabinu wz. AN / IX; model 1777.