Szabla polska, kawaleryjska, wz. 34, w pochwie

stal, mosiądz, drewno bukowe; dł. głowni 82,5 cm, dł. całk. 96 cm, krzywizna 2,5 cm,
dł. w pochwie 98,5 cm.
Polska, Kielce, Huta „Ludwików”, po 1936.
Głownia stalowa, z szerokim, obustronnie ciągnionym zbroczem i wąską bruzdeczką przygrzbietową; u nasady widoczna bita litera „H”. Na grzbiecie bity numer, dziś nieczytelny. Jelec mosiężny, krzyżowo-kabłąkowy, ramię tylne proste, z łezkowym otworem na temblak. Rękojeść w okładzinie bukowej, z 7 ukośnymi karbami pełnymi i 4 krótkimi. Głowica z krótkim, mosiężnym kapturkiem. Pochwa stalowa, czerniona, z 1 ryfką z brajcarkiem.
Głębokie, liczne wżery na głowni; po zabiegach konserwatorskich.