Naczynie zwane w Rosji „fontan”

miedź, mosiądz, szkło mleczne; wys. 44 cm, szer. 35 cm, głęb. 34 cm.
Rosja, k. XIX w.
Naczynie z blachy miedzianej, w formie samowara. Podstawa na planie kwadratu, wsparta na 4 wolutowych nóżkach z motywem muszli i akantu; stopa kolista, wysklepiona, profilowana, z pasem moletowanej plecionki. Trzon krótki, szpulowy; korpus półkulisty, gładki, z silnie rozchyloną partią górną; krawędź ozdobiona nakładaną, mosiężną listwą z motywem trójliści. Od frontu nisko osadzony, mosiężny kranik z poziomą rurką osadzoną na puklowanej, owalnej rozecie, z ruchomym, ażurowym kurkiem z gałką - izolatorem z mlecznego szkła. Na bokach brzuśca uchwyty z mlecznego szkła na esowatych wysięgnikach. Pokrywa wysklepiona; pośrodku plastyczna, puklowana rozeta, w zwieńczeniu mosiężna gałka. Wewnątrz cylindryczny element - jak komin w samowarach. „Fontan” zapożyczył kształt od samowara, ale pełnił nieco inne funkcje: służył jako buliera z wrzątkiem (do kominka w środku wrzucało się gorący węgiel drzewny dla podtrzymania temperatury wody), albo jako naczynie do chłodzenia wina (kominek wypełniano wówczas lodem).