Pejzaż z żeglarzami, ok. 1914

olej, płótno; 53 x 65,5 cm;
sygn. p. d.: Eug. Zak

Pochodzenie: kolekcja Ewy i Wojciecha Fibaków, Polska

Wystawiany: Warszawa, Muzeum Narodowe, Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibak.w, 1992, reprodukowany w katalogu Warszawa, Muzeum Narodowe, Eugeniusz Zak, 1884 - 1926, 2004, nr 71, reprodukowany w katalogu

Literatura: Artur Tanikowski, Eugeniusz Zak, 2003; poz. 117, il. s. 117

Już w 1902 r. E. Zak wyjechał do Paryża, rozpoczynając naukę w tamtejszej Ecole des Beaux-Arts, a rok później udaje się w podróż po Europie. Możliwość dogłębnego poznawania w paryskich galeriach sztuki m. in. Nicolasa Poussin czy Antoine Watteau, ich idyllicznych scen osadzanych we wspaniałych pejzażach, a także możliwość zobaczenia na własne oczy pełnych świeżości widoków Bretanii czy wspaniałych krajobrazów w krajach śródziemnomorskich, a także doświadczenie tamtejszego spokojnego, powolnego stylu życia, zaowocowały serią pejzaży idyllicznych. Eugeniusz Zak jest uznawany za jednego z pierwszych artystów powracających w XX wieku do tego tematu. W jego obrazach zachwyca spokój i ograniczony dynamizm. Najczęściej można zobaczyć tulące się na łonie natury pary kochanków, matki z dziećmi, wędrowców kontemplujących wspaniałość przyrody.
W 1925 roku amerykański krytyk B. J. Kospoth tak pisał o twórczości Zaka: „Jej najbardziej uderzającą cechą jest cudowna jakość dekoracyjna. Obrazy Zaka są malowane nie po to, by je zawiesić w muzeach, lecz po to, by upiększały pomieszczenia, w których żyją ludzie. W półmroku uśpionych mieszkań ich wspaniałe kolory wibrują niczym struny harfy. Jest w nich coś z techniki freskowej dawnych mistrzów.”