Kanapa rokokowa

z oparciem prostym w linii pleców, z trzema dużymi i dwoma ujmującymi je na bokach niewielkimi poduchami oraz tapicerowanym siedzeniem zamontowanym na skrzyniowej podstawie o falistych bokach zbieżnych ku dołowi, z esowatymi poręczami zakończonymi wolutowo, ozdobiona rzeźbionymi rocailami, malowanymi na zloty i biały kolor;
sosna; 112,5 x 236 x 78 cm.
Europa Środkowa, 2 poł. XVIII w. i XIX w.

Kanapa o charakterze rokokowym, wykonana prawdopodobnie z elementów połączonych w późniejszym okresie, o bliżej nieustalonym przeznaczeniu, które mogły stanowić pierwotnie fragment dużego mebla lub snycerską dekorację wnętrza, być może kościoła (?). W 2 poł. XIX wieku konstruowanie mebli z detali stanowiących wcześniej inne struktury, a z jakiś względów zdestruowanych lub nieużytkowanych było powszechnie stosowane. W ten sposób zarówno chroniono zabytkowe elementy jak i powoływano fałszywe dzieła. Ten zapewne eksponat został wykonany dla zachowania zabytkowych elementów.