Garłacz - tromblon, z zamkiem skałkowym

lufa spiżowa, w partii dennej 8-granna, oddzielona trójdzielną przepaską od lejkowej części wylotowej zwanej trąbą, opasanej potrójnym pierścieniem na krawędzi; na grzbiecie lufy - bliżej wylotu - wyryta czterodzielna tarcza herbowa pod koroną, a dalej gorejąca pochodnia pomiędzy antytetycznym wyobrażeniem stojących lwów; na grzbiecie w części dennej - zmniejszone powtórzenie kartusza czterodzielnego ujęte ozdobnymi floresami;
zamek skałkowy - ze stali i mosiądzu; płyta mosiężna; kontrpłyta w formie esownicy, z rozetkami wokół śrub mocujących, ozdobiona bitym motywem kwiatka otoczonego wianuszkiem; na mosiężnej osłonie spustu - wyryty trójdzielny kartusz pod koroną, silnie zatarty; łoże wtórne, drewniane, czernione, krótkie, z podrzeźbianą kolbą w kształcie głowy dzika; pod łożem w tulejkach stalowy wycior z mosiężnym młotkiem w kształcie buławki;
spiż, mosiądz, stal, drewno; dł. lufy bez wąsa 45,2 cm, z wąsem 51,5 cm; dł. całk. 83 cm.
Europa Zachodnia, XVIII w. (lufa); łoże wtórne, amatorsko podrzeźbiane, XX w.