13,7 miliarda lat temu II, 2013

akryl, płótno; 90 x 120 cm;
sygn., dat. i opis na odwrocie
Marek Ejsmond-Ślusarczyk / 2013 r. / Stosunki przestrzenne (2/3) / > 13,7 miliarda lat temu II <

Studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP. Dyplom w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Wiesława Szamborskiego obronił w 2000 r. zdobywając wyróżnienie rektorskie. Autor ponad 20-tu wystaw indywidualnych. Często zapraszany do ogólnopolskich i międzynarodowych przeglądów: na XX Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie zdobył Nagrodę Wojewody Zachodniopomorskiego (2004), na II Warszawskim Festiwalu Sztuk Pięknych uzyskał 3 nagrodę (2006). W 2006 r. uczestniczył w wydarzeniach: „Warszawa w Sofii”, „Warszawa w Berlinie. Współczesne malarstwo polskie”, w IV Międzynarodowym Biennale Sztuki na Kostaryce oraz „Nowe Tendencje w Malarstwie Polskim” Galeria Miejska BWA Bydgoszcz. W roku 2007 jego prace można było zobaczyć na 37. Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” w tamtejszym BWA oraz na I Międzynarodowym Biennale Obrazu „Quadro-art 2007” w Łodzi. W 2007 roku „za konsekwencję w tworzeniu własnego, niepowtarzalnego języka wypowiedzi oraz za nadzieję, którą dają jego obrazy, że we współczesnym świecie sztuki jest miejsce na malarstwo w najbardziej tradycyjnym tego słowa znaczeniu” otrzymał nagrodę doroczną kwartalnika Exit - nowa sztuka w Polsce oraz był stypendystą Funduszu Promocji Twórczości Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2009 roku odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego za twórczość malarską oraz za osiągnięcia w dziedzinie edukacji artystycznej odznaką honorową „Zasłużony dla kultury polskiej”. W 2014 roku uzyskał stopień doktora sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie artystycznej sztuki piękne.

„Moje malarstwo to głównie mocno przetworzone syntetyczne przestrzenie. Czasem można tu mówić o skali makro (kosmos), a czasem o skali mikro (nanoświaty). Czasami łączę mikroskalę z makroskalą na jednym płótnie. Obrazy są zbudowane z charakterystycznych dla mnie eliptycznych kształtów. Elipsy początkowo symbolizowały drzewa. Później stały się obiektami kosmicznymi, najmniejszymi cząstkami materii lub formami życia, takimi jak bakterie. Budowane są wąską gamą kolorów: błękity, odcienie miedzi, srebra, złota, bieli, szarości i czerni. Kompozycje są dość lapidarne. Ważnym elementem w moich obrazach jest poczucie przestrzeni - złudzenie trzech wymiarów w dwóch wymiarach płótna. Obrazy by je poczuć wymagają głębszej kontemplacji i wyciszenia. W najnowszej serii obrazów nadal poruszam problematykę przestrzeni, którą rozwijam już od ponad piętnastu lat.”

Obraz zatytułowany 13,7 miliarda lat temu jest częścią materiału do wystawy doktorskiej i był eksponowany w Pałacu Czapskich - siedzibie warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.