Kask oficera królewskiej gwardii belgijskiej

dzwon, daszek i nakarczek - gładkie, mosiężne, srebrzone; nad daszkiem aplikowana półplastyczna, mosiężna głowa lwa; podpinka z blachy mosiężnej, tłoczonej w karpią łuskę; u nasady z dwu stron - guzy w formie wybuchających granatów, na tle kolistej tarczki z motywem promieni; wierzch dzwonu ozdobiony wydatnym grzebieniem dekorowanym motywem wici laurowej, sznura, rozet i łezkowych pukli; od frontu palmetka i nakładka z gorejącym granatem; od tyłu z grzebienia spływa na plecy długi ogon z czarnego włosia końskiego, zwany podgrzebieniem; na szczycie grzebienia umieszczona wazonowa tulejka z kitą z włosia barwionego na czerwono; z lewej strony dzwonu mosiężna tulejka z zatkniętym pióropuszem z czerwono barwionych piór ( w tej partii dzwonu widoczne naprawy uszkodzeń mechanicznych); wewnątrz kasku skórzane fasowanie;
blacha mosiężna, częściowo srebrzona, skóra, włosie końskie barwione, pióra barwione; wys. bez kity 29,2 cm, z kitą 35 cm; szer. 21 cm, głęb. 27,7 cm.
Belgia, ok. 1832.
Forma kasku - á la Minerwa - funkcjonowała w Europie od przełomu XVIII i XIX w.