Medalionik - sekretnik, z łańcuszkiem

owalny, złożony z 2 połówek na zawiaskach; część wierzchnia płasko ścięta, z nałożonym na czarno emaliowane tło krzyżykiem o ramionach zakończonych trójlistnie, kameryzowanym półperełkami; wokoło obramienie z drobnych kulek miedzy dwoma sznurami ze skręconych drucików; u dołu i u góry - ażurowe zdobienia; część spodnia medalionu wypukła, z grawerowanym monogramem wiązanym „JT”; u góry koliczko i szeroka, ruchoma pętelka; cienki łańcuszek z owalnych ogniwek, z kolistym zapięciem;
złoto pr. 750, 11 szt. perełek hodowlanych o średnicy 1,6 - 1,8 mm, czarna emalia; medalionik z pętelką 3,8 x 1,5 x 1 cm, dł. łańcuszka 44 cm; waga łączna 10,710 g.
Europa Środkowa, Polska?; lata 60. XIX w.
Typowy dla tego okresu przykład biżuterii sentymentalnej, pełniącej w Polsce rolę biżuterii patriotycznej w okresie żałoby narodowej po 1861, w czasie powstania styczniowego 1863 i w okresie popowstaniowym. Wewnątrz medalioniku przechowywano wizerunek bliskiej osoby lub pukiel jej włosów.