Cukiernica

na podstawie trójbocznej i 3 wysokich nóżkach zakończonych lwimi łapami, a u nasady liściem akantu i głową lwa zachodzącymi na półkulisty brzusiec; pod górną krawędzią fryz z motywem „biegnącej fali” i drobnych perełek; dolna część nóżek spięta trzema płaskownikami;
nakrywka wysklepiona zwieńczona kwiatem na gałązce i liściastą rozetą;
srebro próby 800; nie cechowane (na trawersach dwukrotnie monogram złotnika LC - Luigi Castello, genueński mistrz złotnictwa); wys. 15,3 cm, średn. czary 10,1 cm; waga 410,20 g.
Genua, 1 ćw. XIX w.
Cukiernice w podobnej stylistyce i dekoracji nawiązujące do francuskich stylów Ludwika XVI i empiru są charakterystyczne dla włoskiego złotnictwa okresu historyzmu. Pojawiają się we włoskich antykwariatach i są określane jako wyrób włoski z ok. poł. XIX w.