Zespół naczyń deserowych z dekoracją Zwiebelmuster

talerze deserowe (sześć małych, trzy średnie i trzy różnej wielkości) i dwie niskie paterki (okrągła i owalna), z ażurowymi kołnierzami z plecionką ukośną przedzieloną trzyma lub pięcioma kolistymi rezerwami z rocaillami; paterka na nóżce, z 5-dzielnym niskim talerzem z plecionką reliefową i rezerwami kolistymi; razem 15 sztuk. Wszystkie naczynia zdobione błękitem kobaltu wzorem „cebulowym”; 1 talerzyk mały wyszczerbiony, uzupełnienie fragm. brzegu paterki na nóżce, pęknięty kołnierz jednego talerza, przetarcia szkliwa;
porcelana;
talerzyki małe - wys. 2 cm, średn. 15,5 cm;
talerze średnie - wys. 3 cm, średn. 20,5 cm;
talerze pozostałe - wys. 3,3 - 3,6 cm, średn. 21,5 - 25 cm;
paterka okrągła - wys. 6,5 cm, średn. 25,5 cm;
paterka owalna - wys. 4,6 cm, 27,2 x 19,8 cm;
paterka na nóżce - wys. 15,7 cm, średn.19 cm;
sygnatury: talerzyki małe i paterka niska - kobaltem podszkl. stojak 2-ramienny i niżej półkoliście: MEISSEN, oraz oznaczenia 2-cyfrowe i literowe, przy niektórych obiektach z wyciskami: Cölln/ Meissen, lub Meissen; trzy talerze mniejsze, jeden większy, paterka owalna i paterka na nóżce: kobaltem podszkl. skrzyżowane miecze, przeszlifowane 1- lub 2- krotnie i oznaczenia cyfrowe, wyciski cyfrowe; 1 talerz większy: kobaltem podszkl. w owalu: MEISSEN niżej gwiazdka; 1 talerz: w owalu SAXE, wyżej korona (?) i 15.
Miśnia - królewska manufaktura porcelany, Cölln (Miśnia) - Sächsische Porzelannfabrik Johanna Friedricha E.Teicherta (zał. 1884), Carl Teichert Meissner Ofen- Und Porzellanfabrik oraz Meissener Wandplattenwerke Saxonia GmbH, koniec XIX w. - pocz. XX w.

Oferowane trzy zespoły różnych naczyń z dekoracją wzorem „cebulowym”, wprowadzonym w Miśni w latach 30. XVIII wieku jako przetworzenie dalekowschodniego motywu kwiatowo - owocowego (z owocami granatu, nazywanymi przez malarzy miśnieńskich cebulkami) są wyrazem ogromnej popularności tej dekoracji, zwłaszcza w XIX- wiecznych wytwórniach braci Teichertów w Miśni i CoANlln (dzielnica Miśni). Wzór „cebulowy” kopiowano w wielu krajach środkowoeuropejskich (m.in. w Czechach, Austrii, Portugali, Anglii).