Szabla polska oficera Gwardii Narodowej

tzw. „kościuszkówka”, w pochwie;
głownia w typie węgierskim, stalowa, obustronnie ciągniona w szerokie zbrocze, dekorowana na obu płazach trawionym
rysunkiem głowy Turka w turbanie, wyobrażeniem półksiężyca, słońca i gwiazd oraz przypominającymi cyfry nieokreślonymi znakami; jelec mosiężny, krzyżowokabłąkowy, z paluchem; kabłąk dwukrotnie załamany pod kątem prostym; trzon rękojeści drewniany, obciągnięty skórą, z 14 karbami w oplocie z drutu miedzianego; mosiężny kapturek, wierzch głowicy, paluch, kabłąk i wąs jelca - zdobione motywem jodełki; pochwa z blachy mosiężnej, z dwiema ryfkami z brajcarkami; po zewnętrznej stronie dekoracja z motywem 3 medalionów opasanych laurem; powyżej trzewika - szeroka przewiązka zdobiona rytymi
pasami [wtórna, maskująca zapewne naprawę pękniętej blachy]; ostroga stalowa;
stal, mosiądz, drewno, skóra; dł. głowni 82 cm,
dł. całk. 94,5 cm, krzywizna 4,6 cm, dł. w pochwie 97 cm.
Polska, k. XVIII.