Puchar

na stopie kolistej z półwałkiem dekorowanym ceownikami, przewężonej uskokowo i przechodzącej w trzon tralkowy, u dołu kulisty, spłaszczony ozdobiony kiściami owoców, kwiatami i ceownikami, wyżej cylindryczny dekorowany groteską; nodus zdobiony maskami i wzmocniony trzema esowatymi uszkami, powyżej kulisty, spłaszczony z główkami anielskimi;
czara silnie wybrzuszona z trzema owalnymi rezerwami z przedstawieniem konia, jednorożca i lwa na tle krajobrazu; między rezerwami wiązki owoców, czara zakończona wąską szyją z pasem ornamentu roślinnego.
Ozdoby repusowane, grawerowane i cyzelowane. Prawdopodobnie pierwotnie integralną część pucharu stanowiło bliźniacze naczynie nakładane wylewem na jego górną krawędź. W jego miejsce została dodana, pochodząca z późniejszego okresu, nakrywa lekko wysklepiona, z nakładaną ażurową wicią akantową oraz trzema medalionami z widokiem architektury, zwieńczona kwiatonem;
srebro kute, repusowane, cyzelowane, grawerowane i złocone cechowane (cecha Augsburga z lat 1630-40 powtórzona dwukrotnie, monogram złotnik - H łączone z trudną do identyfikacji literą w kole); wys. 35,8 cm, średn. czary 15,3 cm;
waga 1129 g.
Augsburg, 1630-40; nakrywa - Wrocław, złotnik Gottfried Heinze (1673-1707), ok. 1700