Szafa biblioteczna w stylu mebli bulowskich

o prostych bokach i froncie, ścięta na narożach, zamykana jednoskrzydłowo, z szufladą u dołu, zwieńczona faliście, wsparta na szerokim, profilowanym cokole i czterech podkładkach. Skrzydło drzwi oraz front zwieńczenia i cokołu, jak również przednie naroża ozdobione markieterią z mosiężnej żyłki tworzącej przecinające się esy-floresy, zatopionej w czerwonej masie imitującej szylkret. Boki korpusu, frontowe naroża i boki zwieńczenia oraz cokołu barwione na czarno, politurowane. Zwieńczenie, cokół i rama skrzydła drzwi ujęte listwami z perełkowaniem i jajownikiem. Boki ozdobione rozetami, a naroża u góry dodatkowo espagnolettami. W zwieńczeniu pośrodku liść, a na narożach szyszki. We wnętrzu cztery półki;
konstrukcja - świerk, dębina, fornir - mahoń, okucia - mosiądz;
232,5 x 114,5 x 47,5 cm.
Europa Zachodnia, Francja (?), 3 ćw. XIX w.

Omawiana szafa biblioteczna nawiązuje formą i dekoracją do mebli wykonywanych przez Charlesa Andre Boulla, królewskiego ebenistę króla Ludwika XIV. Dekorowano je rozpowszechnioną przez niego techniką zwaną markieterią, polegającą na inkrustowaniu i intarsjowaniu całych niemal powierzchni mebli różnymi szlachetnymi materiałami, m.in. szylkretem, blachą mosiężną, masą perłową, mahoniem. Meble tak dekorowane stały się ponownie popularne w 2 poł. XIX w. Naśladując je kosztowny szylkret często zastępowano imitującymi go masami klejowo-kredowymi.