Sekretera klasycyzująca

o prostych bokach i froncie, ze ukośnie ułożoną, odkładaną klapą, na trój szufladowej podstawie, fornirowana, intarsjowana, wsparta na czterech nóżkach w kształcie spłaszczonych kul. Powierzchnie ujęte obramieniem. Klapa i lica szuflad ozdobione prostokątnymi polami obwiedzionymi wstęgą i wypełnionymi sieciową dekoracją z rombów. Na płycie górnej fornir ułożony z czterech arkuszy okleiny. Boki Frontu dekorowane trójkątami z wąskich pasków okleiny, przypominającymi jodełkę. Wnętrze sekreterowe okleinowane karpą jesionową, z wnęką pośrodku, ujętą na bokach łukowato wyciętymi schowkami z szufladkami u dołu;
konstrukcja - sosna, orzech; fornir - orzech, wnętrze - jesion karpa;
101,5 x 86,2 x 56 cm.
Europa Środkowa, (Polska?), 2 poł. XIX w.

Mebel powstały na fali powrotu do wzorów barokowych. Tendencja taka utrzymywała się w stolarstwie środkowo-europejskim w latach 60. XIX w. Wówczas szczególnie na terenie dawnej Rzeczpospolitej wykonywano meble zręcznie imitujące o 100 lat wcześniejsze wzory. Omawiana sekretera wykonana z dużą dbałością o formę i dekorację.