Fama

brąz, podstawa częściowo z bazaltu, wys. 89 cm; figurka: 1 poł. XVII lub 1. poł. XIX w. (?); otok podstawy: Francja lub Włochy, ok. poł. XVIII w. Rzeźba stanowi montaż elementów pochodzących z różnych epok i tradycji artystycznych, połączonych wtórnie mocowaną śrubą i osadzonych między dwa nowsze bazaltowe pierścienie. Sama figurka przedstawia Famę, czyli personifikację sławy; jest to półnaga młoda kobieta, z przepaską na biodrach zawianą na prawe przedramię, z prawą opuszczoną ręką trzymającą trąbę (obecnie ułamaną); lewą rękę postać wznosi do góry trzymając gałązkę wawrzynu. Zdająca się unosić w powietrzu Fama wspiera prawą stopę na - personifikującej jeden z Wiatrów - główce putta wydymającego ustami strugę powietrza. Rzeźba wiele zawdzięcza słynnej brązowej figurze Merkurego autorstwa Giambolonii, z 1580 r. (Museo Nazionale del Bargello we Florencji), nie jest jednak repliką jej kompozycji, a dość daleko idącym przetworzeniem. Bardzo bliski Giambolonii jest natomiast motyw, jak i modelunek główki putta. Powyższe argumenty mogłyby świadczyć za powstaniem rzeźby w szeroko rozumianym kręgu oddziaływania tego wybitnego florenckiego rzeźbiarza, a więc od końca XVI do połowy XVII w., nie tylko we Włoszech ale równie dobrze w Niderlandach, Francji czy Niemczech Południowych. Z drugiej strony silnie klasyczna stylizacja głowy wskazywałaby raczej na 1. połowę XIX w. Na pochodzącym ewidentnie z ok. poł. XVIII w., wykonanym we Francji lub Włoszech, brązowym otoku podstawy widnieją płaskorzeźbione personifikacje Malarstwa i Rzeźbiarstwa w postaci pary puttów: rysującego motyw tzw. Torsu Belwederskiego i rzeźbiącego głowę kobiecą, wśród atrybutów sztuki, jak paleta z pędzlami, sztaluga, karta z projektem.