Chrystus Emmanuel

drewno lipowe, polichromowane, wys. 32,5 cm.
Małopolska (?), Kraków (?), 1. ćw. XVI w.
Karnacja naturalna (bliska pierwotnej), błękitny glob, grunt granatowy, podstawa oliwkowa. Późnogotycka figurka Dzieciątka Jezus należy do typu Chrystusa Emmanuela, czy dziecięcej odmiany Salvatora Mundi, i ukazuje ideę Odkupienia, a jednocześnie królewską godność Chrystusa. Jezus jako dziecko zrodzone z człowieka przyszedł bowiem na świat, by ten został zbawiony oraz poddany jego królewskiemu panowaniu; w jabłku królewskim zawiera się symbolika globu ziemskiego. Prezentowana figurka jest pod tym względem typowa. Nagie Dzieciątko stoi wyprostowane trzymając w lewym ręku jabłko królewskie, prawą rączką czyni gest błogosławieństwa. Lekko pochylona głowa okolona jest kędzierzawymi, krótkimi włosami. Istniał zwyczaj - zwłaszcza w klasztorach - ubierania takich nagich figur Chrystusa Emmanuela w szaty z tkaniny, kto wie czy i w tym przypadku nie była to jedna z form ekspozycji rzeźby. Figura - choć budząca respekt odległą, późnogotycką metryką i doskonałym stanem zachowania - nie jest dziełem szczególnie wysokiej klasy. Najlepsza jest tu niewątpliwie krągła twarz, o silnej ekspresji wąskich, jakby zmrużonych oczu, drobnych ust i nosa, czy typowych dla epoki wysoko zarysowanych brwi. Słabsza jest natomiast sztywna poza i niezbyt umiejętne zrównoważenie postury. Fizjonomia, a także ornamentalizujące opracowanie trefionych włosów, wskazują na sam zmierzch okresu gotyckiego bliski przełomu z renesansem. Rzeźba powstała prawdopodobnie w kręgu Małopolskim (być może w samym Krakowie) 1 ćw. XVI wieku.
Atutem prezentowanej figurki jest polichromia bliska oryginalnej, być może powstała w XVII-XVIII w.