Mitra duchownego obrządku wschodniego,

z puzdrem; w kształcie bulwiastej, zamkniętej korony; usztywniona tekturą, pokryta czerwoną tkaniną, z pasmanteryjnymi, złotymi naszyciami tworzącymi szeroki krzyż, aplikowany bogato ozdobami ze sztrasu, drobnych szklanych paciorków, cekinów, sztucznych perełek i kolorowych szkiełek imitujących kamienie szlachetne. Pomiędzy ramionami krzyża - cztery pola z dekoracją floralną. Na wierzchu mitry, na skrzyżowaniu ramion krzyża - opasany naszytymi ozdobami - medalion z fotograficzną, kolorową reprodukcją ikony Dzieciątka Jezus w pozie Pantokratora. Podobne cztery medaliony - rozmieszczone wokoło mitry - u dołu ramion krzyża - z wizerunkami Bogurodzicy, Chrystusa Pantokratora, Jana Chrzciciela oraz Krzyża z narzędziami Męki Pańskiej. Puzdro cylindryczne, z tektury oklejonej papierem ciemnoczerwonym na zewnątrz i zielonym w środku; na pokrywie - nalepka z napisem drukowanym cyrylicą: „KRASNAJA MITRA O. NIKITA”; tektura, tkanina adamaszkowa, brokat, pasmanteria, sztuczne ozdoby; wys. 21,5 cm, średnica 23 cm; pudło - wys. 25 cm, średnica 28,5 cm. Rosja?, Ukraina?, XX w. Mitra tradycyjnie stanowiła nakrycie głowy biskupa; wieńczył ją pełnoplastyczny krzyż. Przywilej noszenia mitry przyznawano też niższym w hierarchii duchownym: archimandrytom archijerejom i protojerejom, ale bez krzyża. Krzyż pojawiał się jedynie w płaskim medalionie.