Polska karabela bojowa, w pochwie

głownia stalowa, ciągniona obustronnie w dwie bruzdeczki; w partii zastawy dwa krótkie rowki od strony ostrza; grzbiet szlifowany, wgłębiony, o przekroju litery "U";
jelec krzyżowy, srebrny, niellowany, z motywem 4-płatkowej rozety wpisanej w romb; na końcach ramion - buławki z podwójnych gałeczek;
rękojeść z ptasią głowiczką, w okładzinie z czernionego rogu, karbowanej w jodełkę; główki nitów osłonięte z każdej strony parą guzów srebrnych w formie 7-płatkowych rozetek;
opasująca rękojeść listwa boczna zdobiona radełkowymi zygzakiem; pochwa łubiana, obszyta czarną skórą (wtórnie);
srebrny trzewik i para ryfek z brajcarkami - dekorowane takim samym, niellowanym motywem, jak krzyż jelca;
stal, srebro, drewno, róg, skóra świńska, czerniona; dł. głowni 74 cm, dł. całk. 88 cm; krzywizna 7 cm; dł. w pochwie 91,5 cm.
Polska, XVII/XVIII w.