Chrystus Ukrzyżowany

figura z mosiądzu, krzyż dębowy; wys. 58 cm. Na perizonium ryte sygnatury odlewnika i rzeźbiarza: dePaola z motywem strzały skierowanej w dół oraz AM Roux;
Francja (?), lata 30. XX w.
Rzadki przykład religijnej rzeźby z okresu późnego modernizmu: pochodzący z lat 30-tych XX w., a może już nawet z okresu powojennego. Dzieło silnie stylizowane w zaprawionym modernizmem kierunku neoromańskim z elementami także neogotyckimi, jak wydłużone, wychudłe nogi o skrzyżowanych stopach; elementem zaczerpniętym z kultur egzotycznych (prekolumbijskich ?) byłoby fartuchowe perizonium zdobione ornamentem geometryzującym o motywie promieni słonecznych. Gładkie, oszczędne w sylwecie ciało, o wydłużonych, jakby łamanych kończynach i małej, owalnej, zgeometryzowanej głowie, modelowane jest po części za pomocą linii rylca: tak przedstawia się budowę klatki piersiowej, żyły na rękach, ścięgna nóg czyi rany kolan. Krucyfiks epatuje typową dla czasu powstania surowością i oszczędnością wyrazu.