Biurko w stylu klasycystycznym

dwuczęściowe, z nastawą o prostych bokach i froncie, zwieńczoną daszkiem wypiętrzonym po środku, z dwunastoma szufladkami ujmującymi centralną wnękę, z wysuwanym pulpitem do pisania i odkładanym licem szuflady pod nim; wspartej na czterech sześciobocznych zbieżnych nogach zakończonych kulami, spiętych u dołu deskowym wiązaniem zbliżonym do litery H. W daszku szufladka. Nastawa i łączyna fornirowane, politurowane. Nastawa na bokach i licach szuflad intarsjowana żyłką i wstęgą w geometryczne pola tworzące prostokąty i romby, a na skrzydle drzwi architektoniczną arkadę. Lica szuflad w formie rautów, ze ściętymi obrzeżami. Wnętrze szafki z trzema szufladkami. Wnętrze sekretarzyka (za odkładanym licem szuflady) z czterema szufladkami i wnęką u dołu. Dolna środkowa szuflada nastawy nad pulpitem, podzielona na cztery pojemniki. Pulpit wyklejony suknem. Prawa szufladka we wnętrzu sekretarzyka z dwoma przegrodami. Okucia stalowe. Zawiasy motylkowe. Zamki przykładano-wpuszczane, jednoryglowe. Szyldy kluczyn, w formie wkładek o falistym zarysie. Konstrukcja - sosna, dębina, jawor, buczyna (wtórnie); fornir - orzech, jesion, czeczota orzechowa podpalana; intarsje - orzech, bukszpan; 127,5 x 103 x 45,5 cm. Europa Środkowa, Niemcy lub Polska (?), nastawa ok. 1800, podstawa pocz. XX w. Mebel rekonstruowany, z wykorzystaniem części starszej nastawy, do której dodano wysuwany pulpit i stołową podstawę. Prawdopodobnie starszy mebel uległ w części zniszczeniu. Dekoracja i forma nastawy wskazują, że powstała ona na terenie Europy środkowej (Południowe Niemcy lub Polska?) w epoce klasycyzmu, o czym świadczy prosta forma, wykorzystane rodzime materiały i geometryczna, nieskomplikowana dekoracja.