Szabla oficera lekkiej jazdy

Głownia stalowa długości 812 mm, szerokości przy nasadzie 26 mm, grubości na grzbiecie (przy nasadzie) 8 mm, (po środku) 5 mm, z wygięciem na 26 mm, wklęsło szlifowana w szerokie zbrocze na obu płazach, zakończona obosiecznym, decentrycznym sztychem. Zastawa głowni szmelcowana na błękitno i zdobiona trawioną i złoconą rokokową dekoracją wiciowo roślinną i w formie armatury, typową dla francuskich głowni z II poł. XVIII wieku. Oprawa rękojeści stalowa wykonana wg. austriackiej szabli wz. 1798. Jelec tarczowo koszowy. Tarcza jelca ażurowa, tworząca ramię jelca wraz z dwoma fantazyjnie wycinanymi bocznymi obłękami, przechodząca w półkolisty kabłąk, z jednym ruchomym kabłąkiem bocznym od strony zewnętrznej. Na obłękach bocznych tarczy i kabłąku otwory po brakującym drugim kabłąku bocznym i mocujących je zatrzaskach. Głowica owalna, płaska z krótkim kapturkiem przedłużonym warkoczem ze stalowej listewki, mocowanym w dole owalnym pierścieniem. Trzon rękojeści drewniany, nacinany w karby, pokryty czarną skórą i opleciony skręconym drutem miedzianym. Pod jelcem zachowały się resztki podkładki z karmazynowego sukna. Pochwa wykonana z czarnej, grubej skóry, zszyta gęstym szwem po wewnętrznej stronie, ozdobiona wzdłuż krawędzi prostymi, wytłaczanymi liniami. Złamana w części środkowej, nieco poniżej środkowego okucia. Okucie górne i środkowe wykonane z grubej stalowej blachy, o fantazyjnie wyciętych krawędziach. Przy obu okuciach zamocowano od strony grzbietowej stałe ogniwa w których osadzano ruchome kółka nośne do rapci. Przy górnym okuciu po zewnętrznej jego stronie występuje dodatkowo bolec w formie owalnego, wypukłego grzybka, służący do zamocowania pochwy w żabce pendentu. Okucie dolne stanowiące trzewik pochwy proste, bez ozdób wykonane jest z cieńszej blachy, lutowanej mosiądzem wzdłuż grzbietu. Oferowany obiekt stanowi ciekawe połączenie oprawy rękojeści od austriackiej szabli oficerów kawalerii wz. 1798 z francuską zapewne głownią z II poł. XVIII wieku. Połączenie to jak też karmazynowa sukienna podkładka pod jelcem może sugerować iż szabla używana była przez wyższego oficera formacji Legionów Polskich we Włoszech lub następnie wojsk Księstwa Warszawskiego. Bolec przy górnym okuciu pochwy wskazuje iż mogła być używana zarówno przez oficera kawalerii, noszona na rapciach, jak i przez oficera piechoty lub sztabu na podpinanym krótko pendencie. Stal, miedź, skóra, drewno. Długość całkowita w pochwie - 975 mm; b. pochwy - 942 mm. Waga: w pochwie - 930 g; bez pochwy - 650 g. Francja, Austria, Legiony Polskie we Włoszech, Księstwo Warszawskie. k. XVIII / pocz. XIX w.